สมเด็จหลวงปู่ลำภู พิมพ์ปรกโพธิ์

สมเด็จหลวงปู่ลำภู ยุคต้น เรื่องเดิม เมื่อครั้งเปิดกรุอย่างเป็นทางการที่วัดบางขุนพรหม (วัดใหม่อมตรส) ปี 2500 ครั้งนั้น หลวงปู่ลำภูท่านดำรงตำแหน่งรองเจ้าอาวาสวัด เป็นคณะกรรมการตรวจนับพระที่จะนำออกมาจากกรุด้วย ปรากฎว่าพระสมเด็จบางขุนพรหมที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์นับได้ประมาณ2500 กว่าองค์ ส่วนที่เหลือในกรุล้วนแตกหักเป็นชิ้นๆ ซึ่งในขณะนั้นหลายท่านก็ต่างมุ่งความสนใจไปที่พระที่สมบูรณ์ พระที่แตกหักจึงถูกมองข้าม หลวงปู่ลำภูได้เล็งเห็นความสำคัญของพระสมเด็จบางขุนพรหมแตกหัก จึงได้จัดเก็บมารวมๆทั้งหมดได้ 30 ลังเหล็ก มาจัดเก็บไว้ที่กุฎิ ต่อมามีบรรดาสาธุชนเริ่มให้ความสนใจมาขอจากหลวงปู่ลำภูบ่อยครั้ง จนทำให้หลวงปู่ตัดสินใจนำชิ้นส่วนแตกหักมาบดรวมกัน มาเป็นมวลสารหลักในการที่จะจัดสร้างพระสมเด็จฯ ขึ้น โดยนำผงเก่าที่บดไว้แล้วนำมาผสมเป็นมวลสารหลักกว่า 70% เรียกได้ว่า เข้มข้นด้วยมวลสารสมเด็จบางขุนพรหมอย่างชัดเจน วาระใดที่จะมีการจัดสร้าง หลวงปู่ลำภูจะถามลูกศิษย์ว่าวันนี้จะกดพิมพ์กี่องค์ โดยหลวงปู่จะเป็นผู้กำหนดมวลสารต่างๆให้ทุกครั้ง ซึ่งหลวงปู่ลำภูจะให้ความสำคัญต่อมวลสารสมเด็จบางขุนพรหมเป็นอย่างมาก นั้นจึงเป็นที่มาของมวลสารศักดิ์สิทธิ์จะผสมผสานคลุกเคล้าในทุกๆองค์ ทุกๆพิมพ์ ถือได้ว่า "สมเด็จหลวงปู่ลำภู" มีมวลสารจากชิ้นส่วนแตกหักของสมเด็จบางขุนพรหมมากที่สุด มากที่สุดในบรรดาพระสมเด็จทุกประเภทก็ว่าได้ เพราะผู้ที่จัดเก็บชิ้นส่วนแตกหักของสมเด็จบางขุนพรหมทั้งหมด คือ หลวงปู่ลำภู นั้นเอง