พระงบน้ำอ้อยพิมพ์สิบทัศน์ หลวงปู่ยิ้ม วัดเจ้าเจ็ด อยุธยา
ผู้เป็นหนึ่งใน "สามเสือแห่งกรุงเก่า"
หลวงปู่ยิ้ม วัดเจ้าเจ็ดใน จ. พระนครศรีอยุธยา เป็นพระเกจิอาจารย์ร่วมสมัยเดียวกับ หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก และหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค
ท่านจึงเป็นพระอาจารย์อาวุโส มรณภาพเมื่อปี ๒๔๙๙ (อายุ ๘๑ ปี) หลังหลวงพ่อปาน ๑๘ ปี ( ๒๔๙๙ - ๒๔๘๑ ) แต่ก่อนหลวงพ่อจงราว ๘ ปี ( ๒๔๙๙ –- ๒๕๐๗ )
วัดของท่านเหล่านี้อยู่ไม่ไกลกันนัก ท่านเป็นสหธรรมมิก และคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
จนชาวอยุธยาเรียกกันติดปากว่า... “
"พระหมอหลวงพ่อปาน เกจิอาจารย์หลวงพ่อจง
เมตตาไหลหลง หลวงพ่อยิ้ม”"
หลวงพ่อทั้งสามมีความสนิทสนมกลมเกลียวกันยิ่งนัก ต่างคนต่างผลัดไปมาหาสู่ต่อวิชาซึ่งกันและกันที่วัดของตนเอง ครั้งละหลายๆ วัน
ชาวกรุงเก่าที่รู้ประวัติที่มาที่ไป จึงบอกต่อๆ กันว่า พระเครื่องของเกจิอาจารย์ทั้ง3 รูปนี้ มีพุทธคุณเข้มขลังเหมือนกัน ทั้งเมตตามหานิยม แคล้วคลาด และคงกระพันชาตรี เป็นเลิศ
เมื่อฝ่ายใดสร้างพระเครื่องเพื่อสืบทอดพระศาสนา อีกฝ่ายก็ต่างก็มานั่งปรกพุทธาภิเษกแทบทุกๆครั้งไป…
พระเครื่องของหลวงพ่อยิ้มนั้น เนื้อขององค์พระเป็นพระเนื้อดินเผา ซึ่งดินนั้นได้จากดินขุยปูตามทุ่งนา โดยดินที่ขุดมาจากทุ่งนาเป็นเนื้อดินละเอียดมาก
แต่ก็มีเม็ดกรวดเม็ดทราย เม็ดเล็กเม็ดใหญ่ปนอยู่บ้าง หรืออาจมีเศษเปลือกหอย เศษไม้ปะปนก็มีบ้างเป็นบางองค์
แต่พระหลวงปู่ยิ้มเนื้อต้องแห้งและแกร่งมาก เนื่องจากความเก่าจากอายุการสร้าง
บางองค์หากเผาแล้วจะมีเนื้อแร่ผุดเป็นเม็ดติดอยู่ที่ผิวองค์พระ (แร่หมัดไฟ)
ลักษณะรูปพรรณสัณฐานแบ่งเป็นหลายพิมพ์
หากแต่พระทั้งหมดใช้กรรมวิธีเดียวกันในการสร้าง ลักษณะจึงคล้ายๆ กัน โดยสังเกตทางด้านหลังขององค์พระจะมีรอยลายของไม้กระดาน (ที่มักเรียกกันติดปากว่ารอยกาบหมาก)
ซึ่งเกิดจากกดพิมพ์พระ โดยอาจใช้แผ่นไม้กดด้านหลังขององค์พระ เพื่อความเรียบ
พระเครื่องเนื้อดินเผาของหลวงพ่อยิ้ม มีการกระจายออกไปสู่ส่วนกลางเป็นจำนวนมากโดยเฉพาะพิมพ์งบน้ำอ้อย
ซึ่งถือว่ามีจำนวนการสร้างมากที่สุด และมีอยู่หลายแม่พิมพ์ ขนาดใกล้เคียงกัน เป็นรูปของพระประทับนั่งหันพระเกศเข้าสู่ศูนย์กลาง ทั้งพิมพ์ 5 องค์ บ้าง หรือ 10 องค์ หรือ 10 ทัศน์ บ้าง
บางองค์ที่ผ่านการสัมผัสบูชามาก่อน หรือถูกไอเหงื่อก็จะมีสีเข้มขึ้น (พระเนื้อจัด) ส่วนพระสภาพเดิมๆที่ไม่ถูกใช้บูชามาก่อนจะมีสีส้มอิฐ หรือที่เรียกว่าสีพิกุล
อายุการสร้างก็มากกว่า 50-60 ปีล่วงมาแล้ว อายุหย่อนกว่าพระเครื่องหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค 20-30 ปี
ว่ากันว่าถ้าหาพระหลวงพ่อปาน มาใช้บูชาไม่ได้ ก็เอาพระหลวงพ่อยิ้ม วัดเจ้าเจ็ด มาใช้ทดแทนกันได้เลย
เพราะคาดว่า หลวงพ่อปาน และหลวงพ่อจง ร่วมปลุกเสกด้วยอย่างแน่นอน
ผู้เป็นหนึ่งใน "สามเสือแห่งกรุงเก่า"
หลวงปู่ยิ้ม วัดเจ้าเจ็ดใน จ. พระนครศรีอยุธยา เป็นพระเกจิอาจารย์ร่วมสมัยเดียวกับ หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก และหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค
ท่านจึงเป็นพระอาจารย์อาวุโส มรณภาพเมื่อปี ๒๔๙๙ (อายุ ๘๑ ปี) หลังหลวงพ่อปาน ๑๘ ปี ( ๒๔๙๙ - ๒๔๘๑ ) แต่ก่อนหลวงพ่อจงราว ๘ ปี ( ๒๔๙๙ –- ๒๕๐๗ )
วัดของท่านเหล่านี้อยู่ไม่ไกลกันนัก ท่านเป็นสหธรรมมิก และคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
จนชาวอยุธยาเรียกกันติดปากว่า... “
"พระหมอหลวงพ่อปาน เกจิอาจารย์หลวงพ่อจง
เมตตาไหลหลง หลวงพ่อยิ้ม”"
หลวงพ่อทั้งสามมีความสนิทสนมกลมเกลียวกันยิ่งนัก ต่างคนต่างผลัดไปมาหาสู่ต่อวิชาซึ่งกันและกันที่วัดของตนเอง ครั้งละหลายๆ วัน
ชาวกรุงเก่าที่รู้ประวัติที่มาที่ไป จึงบอกต่อๆ กันว่า พระเครื่องของเกจิอาจารย์ทั้ง3 รูปนี้ มีพุทธคุณเข้มขลังเหมือนกัน ทั้งเมตตามหานิยม แคล้วคลาด และคงกระพันชาตรี เป็นเลิศ
เมื่อฝ่ายใดสร้างพระเครื่องเพื่อสืบทอดพระศาสนา อีกฝ่ายก็ต่างก็มานั่งปรกพุทธาภิเษกแทบทุกๆครั้งไป…
พระเครื่องของหลวงพ่อยิ้มนั้น เนื้อขององค์พระเป็นพระเนื้อดินเผา ซึ่งดินนั้นได้จากดินขุยปูตามทุ่งนา โดยดินที่ขุดมาจากทุ่งนาเป็นเนื้อดินละเอียดมาก
แต่ก็มีเม็ดกรวดเม็ดทราย เม็ดเล็กเม็ดใหญ่ปนอยู่บ้าง หรืออาจมีเศษเปลือกหอย เศษไม้ปะปนก็มีบ้างเป็นบางองค์
แต่พระหลวงปู่ยิ้มเนื้อต้องแห้งและแกร่งมาก เนื่องจากความเก่าจากอายุการสร้าง
บางองค์หากเผาแล้วจะมีเนื้อแร่ผุดเป็นเม็ดติดอยู่ที่ผิวองค์พระ (แร่หมัดไฟ)
ลักษณะรูปพรรณสัณฐานแบ่งเป็นหลายพิมพ์
หากแต่พระทั้งหมดใช้กรรมวิธีเดียวกันในการสร้าง ลักษณะจึงคล้ายๆ กัน โดยสังเกตทางด้านหลังขององค์พระจะมีรอยลายของไม้กระดาน (ที่มักเรียกกันติดปากว่ารอยกาบหมาก)
ซึ่งเกิดจากกดพิมพ์พระ โดยอาจใช้แผ่นไม้กดด้านหลังขององค์พระ เพื่อความเรียบ
พระเครื่องเนื้อดินเผาของหลวงพ่อยิ้ม มีการกระจายออกไปสู่ส่วนกลางเป็นจำนวนมากโดยเฉพาะพิมพ์งบน้ำอ้อย
ซึ่งถือว่ามีจำนวนการสร้างมากที่สุด และมีอยู่หลายแม่พิมพ์ ขนาดใกล้เคียงกัน เป็นรูปของพระประทับนั่งหันพระเกศเข้าสู่ศูนย์กลาง ทั้งพิมพ์ 5 องค์ บ้าง หรือ 10 องค์ หรือ 10 ทัศน์ บ้าง
บางองค์ที่ผ่านการสัมผัสบูชามาก่อน หรือถูกไอเหงื่อก็จะมีสีเข้มขึ้น (พระเนื้อจัด) ส่วนพระสภาพเดิมๆที่ไม่ถูกใช้บูชามาก่อนจะมีสีส้มอิฐ หรือที่เรียกว่าสีพิกุล
อายุการสร้างก็มากกว่า 50-60 ปีล่วงมาแล้ว อายุหย่อนกว่าพระเครื่องหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค 20-30 ปี
ว่ากันว่าถ้าหาพระหลวงพ่อปาน มาใช้บูชาไม่ได้ ก็เอาพระหลวงพ่อยิ้ม วัดเจ้าเจ็ด มาใช้ทดแทนกันได้เลย
เพราะคาดว่า หลวงพ่อปาน และหลวงพ่อจง ร่วมปลุกเสกด้วยอย่างแน่นอน
เหลือเวลา
รายการปิดแล้ว!
