เปิดวัดใจ...เหรียญหลวงพ่อคำมี ปี2520 เนื้อทองแดงรมดำ วัดถ้ำคูหาสวรรค์ จ.ลพบุรี พร้อมบัตรรับรอง

ลพบุรี เป็นเมืองที่มีความสำคัญมาตั้งแต่อดีต ตั้งแต่สมัยขอม เราจะเห็นถาวรวัตถุหลายอย่างที่แสดงให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของลพบุรียุคขอมเรืองอำนาจ เช่น พระพุทธรูป พระกรุ วิหาร ปราสาท พระปรางค์สามยอด ฯลฯ เป็นต้น อีกทั้งสมัยพระนารายณ์มหาราชแห่งกรุงศรีอยุธยา ลพบุรีก็มีความสำคัญในฐานะเป็นเมืองหลวงแห่งที่สองในสมัยนั้น เมืองลพบุรี มีสุดยอดพระเกจิอาจารย์มากมาย ซึ่งยังคงสืบทอดกันมาไม่ขาดสายตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ถ้าเป็นในสมัยก่อนปี พ.ศ. ๒๕๐๐ สุดยอดพระเกจิของเมืองนี้ที่คุ้นหูนักสะสมพระก็คงเป็น หลวงปู่ก๋ง ปรมาจารย์แห่งเขาสมอคอน หลวงพ่อสาย วัดเสือ หลวงพ่อกรัก วัดอัมพวัน หลวงพ่อเภา วัดถ้ำตะโก หลวงพ่อเนียม วัดเสาธงทอง แม้กระทั่งพระอาจารย์องค์สำคัญของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) แห่งวัดระฆังที่เลื่องลือ ก็ยังอยู่ที่เมืองนี้ นั่นก็คือ หลวงพ่อแสง หรือ ขรัวตาแสง แห่งวัดมณีชลขัณฑ์ นั่นเอง

ส่วนยอดพระเกจิอาจารย์ยุคหลังปี พ.ศ. ๒๕๐๐ จนถึง พ.ศ. ๒๕๒๐ ที่ขึ้นชื่อลือชาอยู่ในระดับแถวหน้าก็คงไม่พ้น "หลวงปู่คำมี วัดถ้ำคูหาสวรรค์" หลวงพ่อพริ้ง วัดโบสถ์โก่งธนู หลวงพ่อบุญมี วัดเขาสมอคอน หลวงปู่มัง วัดเทพกุญชร หลวงพ่อทัน วัดหนองนา หลวงพ่อดำ วัดเสาธงทอง เป็นต้น ส่วนในยุคปัจจุบันที่โด่งดังก็มีหลายองค์ เช่น หลวงพ่อเพี้ยน วัดเกริ่นกฐิน หลวงพ่อทองดำ อาจารย์ติ๋ว เป็นต้น

แต่ตอนนี้ผู้เขียนขอแนะนำให้ท่านรู้จักกับเรื่องราวของ หลวงปู่คำมี วัดถ้ำคูหาสวรรค์ อ.เมือง จ,ลพบุรี กันเสียก่อน ซึ่งนับเป็นพี่ใหญ่ของยอดพระเกจิในช่วงปี พ.ศ. ๒๕๐๐ - ๒๕๒๐ โดยจะเห็นได้จากงานพิธีปลุกเสกพระเครื่องของวัดต่างๆ ในจังหวัดลพบุรี และจังหวัดใกล้เคียงในสมัยนั้น ถ้ามีการนิมนต์หลวงปู่คำมี หลวงพ่อพริ้ง และหลวงพ่อบุญมี มาร่วมงานพร้อมกัน หลวงปู่คำมี จะได้รับเกียรติให้เป็นผู้นำของพระสายลพบุรี เพราะว่ามีคุณวุฒิ และอาวุโสสูงสุด หลวงปู่คำมีเป็นพระไม่ธรรมดา เก่งทั้งด้านวิชาอาคม และวิปัสสนา ถ้าท่านได้อ่านประวัติของหลวงปู่คำมีที่จะได้นำเสนอในตอนต่อไปนี้ จะเห็นว่า ท่านได้เดินธุดงค์อยู่ตามป่าเขานับเป็นสิบๆ ปี เพราะท่านเป็นพระที่ไม่ยึดติดอยู่กับที่ จนกระทั่งในวัยชรา ท่านจึงมาจำพรรษาที่วัดถ้ำคูหาสวรรค์ เพราะต้องการความสงบ

หลวงปู่คำมี เป็นหนึ่งในศิษย์ของ สมเด็จลุน แห่งนครจำปาสัก และได้ศึกษาวิชากับ หลวงปู่ศรีทัต อำเภอท่าอุเทน นครพนม นอกจากนี้ท่านยังได้เรียนวิปัสสนากับ หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล อาจารย์ใหญ่แห่งกองทัพธรรมอีกองค์หนึ่งในสายพระอาจารย์มั่น หลวงปู่คำมีมีชื่อเสียงเลื่องลือเป็นที่รู้จักตั้งแต่สมัยสงครามอินโดจีน ตอนที่มาอยู่ลพบุรีแล้ว เนื่องจากเมืองลพบุรีเป็นเมืองทหาร จึงมีพวกทหารมาขอเครื่องราง เช่น ตะกรุด เพื่อป้องกันตัว ซึ่งปรากฏว่ามีประสบการณ์ดี ดังนั้น ทหารจึงนับถือท่านมาก ต่อมาในสงครามเกาหลี  สงครามเวียดนาม พระของท่านก็สร้างชื่อเสียงอีกครั้ง เพราะทหารที่พกวัตถุมงคลของท่านทุกคน ล้วนปลอดภัยกลับมา หลวงปู่คำมีเป็นพระที่มีอายุยืนยาวถึง ๑๐๘ ปี มรณภาพเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๔ เป็นพระอีกรูปหนึ่งที่มรณภาพแล้ว สังขารไม่เน่าเปื่อย และทางวัดยังเก็บสรีระของท่านไว้ในโลงแก้วจนทุกวันนี้

หลวงปู่คำมี เกิดเมื่อเดือนมิถุนายน พ.ศ. ๒๔๑๖ ขึ้น ๗ ค่ำ เดือน ๘ ปีมะโรง เวลาเที่ยงตรง ในราชอาณาจักรลาว เดิมชื่อ คำมี พระวิเศษ มารดาชื่อนางน้อย พระวิเศษ มีพี่น้องร่วมสายโลหิต ๙ คน หลวงปู่คำมีเป็นบุตรชายคนที่ ๕

ลักษณะพิเศษของหลวงปู่คำมี ที่แปลกไปจากบุคคลธรรมดาโดยทั่วไปก็คือ ฝ่ามือทั้งสองข้างลวดลายของเส้นมือ มีลักษณะปรากฏเป็น ยอดปราสาททั้งสองข้าง ฝ่าเท้าทั้งสองข้าง กลางฝ่าเท้ามีลักษณะปรากฏเป็น ยอดปราสาททั้งสองข้าง ฝ่าเท้าทั้งสองข้าง กลางฝ่าเท้ามีลักษณะลวดลายคล้ายดอกพิกุล ที่กลางฝ่าเท้าทั้งสองข้าง

เมื่อสมัยที่ท่านยังเยาว์วัยมีอุปนิสัยฝักใฝ่ในทางธรรม เพื่อให้ได้ศึกษา และเจริญก้าวหน้าในทางธรรมยิ่งๆขึ้น หลวงปู่จึงได้ขออนุญาตบรรพชาเป็นสามเณรจากโยมบิดา และโยมมารดาของท่าน ยังความปีติยินดีแก่โยมทั้งสองท่านเป็นอันมาก โยมบิดาท่านจึงพาหลวงปู่เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์บรรพชาเป็นสามเณรกับ พระครูพล ที่วัดชุมพรพิสัย แขวงสุวรรณเขต เมืองเวียงจันทน์ ประเทศลาว โดยมีพระครูพลเป็นพระอุปัชฌาย์ ขณะนั้นท่านมีอายุได้ ๑๔ ปี

ในระหว่างที่หลวงปู่คำมีศึกษาปฏิบัติธรรม และวิชาต่างๆ กับพระครูพล อยู่ที่วัดชุมพรพิสัยนั้น สิ่งที่ท่านให้ความสนใจเป็นพิเศษคืออักขระ คาถา ยันต์ต่างๆ และมีความเจริญก้าวหน้าในการร่ำเรียนอย่างรวดเร็ว เมื่อท่านศึกษาปฏิบัติจนแก่กล้าแล้ว ท่านจึงขออนุญาตพระครูพลออกธุดงค์เพื่อแสวงหาสถานที่สัปปายะเหมาะแก่การเจริญธรรม เป็นเวลา ๒ ปีที่ท่านได้ศึกษาวิชาต่างๆ อยู่กับพระครูพล และในเวลาเดียวกันนั้นเองท่านก็ได้ยินกิติศัพท์คำร่ำลือเกี่ยวกับถึงคุณวิเศษ และบารมีอันมหัศจรรย์ของสมเด็จลุน แห่งนครจำปาศักดิ์ ทำให้หลวงปู่มีความปรารถนาอยากไปร่ำเรียนวิชาต่างๆ จากสมเด็จลุนเป็นกำลัง

เมื่อท่านได้ศึกษาวิปัสสนากรรมฐานกับพระครูพลจนเป็นที่พอใจแล้ว ท่านจึงขออนุญาตกับโยมทั้งสองของท่าน และพระครูพล ท่านทั้งหลายเห็นความปรารถนาตั้งใจดีของหลวงปู่แล้ว ถึงแม้จะประหลาดใจกับสามเณรน้อย แต่ก็ไม่ได้ขัดศรัทธา หลวงปู่คำมีจึงกราบลาโยมทั้งสอง และพระครูพลเพื่อธุดงค์แสวงหาครูบาอาจารย์ที่จะศึกษาต่อไป จุดมุ่งหมายคือ นครจำปาศักดิ์ ที่พำนักของสมเด็จลุน