@@@ ถูกกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว @@@ พระนาคปรกนางตราหลวงพ่อชู ปี2498 เนื้อดิน วัดมุมป้อม จ.นครศรีธรรมราช (หลวงพ่อคล้าย ปลุกเสก) พร้อมบัตรรับรอง

พระนาคปรกนางตรา หลวงพ่อชู วัดมุมป้อม จ.นครศรีธรรมราช เนื้อดิน จัดสร้างขึ้นในปี พ.ศ.2498 มีขนาดสูง 4.0 x 1.9 ซ.ม. สภาพสวยสมบูรณ์ เก่าถึงยุค มาพร้อมบัตรรับรองเพื่อยืนยันความแท้

แม้จะเป็นพระราคาไม่สูง แต่จะเล่นหารุ่นนี้ก็ระมัดระวังของปลอมสนามเลียนแบบและพระถอดพิมพ์มา ซึ่งเนื้อจะไม่เก่าถึงยุค และยันต์กับตัวหนังสือจะดูแข็งๆ ทื่อไม่เป็นธรรมชาตินะครับ

พระนาคปรกนางตรา หลวงพ่อชู วัดมุมป้อม จ.นครศรีธรรมราช ปี 2498 นั้นหลวงพ่อชูได้นำเอาพระเก่าต่าง ๆ ที่ชำรุดมาผสมสร้าง แล้วให้หลวงพ่อคล้ายปลุกเสกด้วย จัดว่าเป็นพระที่มีพุทธคุณดี น่าบูชา จัดว่าเป็นของดีที่แนะนำ ราคาเบาครับ ถือว่าเป็นพระเครื่องในสายพ่อท่านคล้าย ที่น่าเก็บสะสมอีกรุ่นหนึ่ง ที่ราคายังไม่แพงมาก แต่ช่วงหลังๆก็มีเซียนตามเก็บกันเยอะครับ พระศรีปริยัติบดี (เจือ กิตฺติปญฺโญ, ป.๙) เจ้าอาวาสวัดมุมป้อมรูปปัจจุบัน, พระครูใบฎีกาดำรง (หลวงแดง) ขันติโก อายุ ๗๕ ปี พรรษา ๒๗ รองเจ้าอาวาสวัดมุมป้อมรูปปัจจุบัน และพระเจียน อาภาโส อายุ ๘๕ ปี ได้ให้ข้อมูลกับผู้เขียนและคณะว่า พ่อท่านคล้ายรับนิมนต์ไปร่วมในพิธีพุทธาภิเษกพระเครื่องของวัดมุมป้อม อ.เมือง จ.นครศรีธรรมราช ในปีพ.ศ.๒๔๙๘ เป็นพระพิมพ์นางตราและพระท่าเรือ โดยมีหลวงพ่อชู(พระครูวิจิตรกิจจารักษ์) เจ้าอาวาสในสมัยนั้นเป็นผู้นิมนต์ หลวงพ่อชู ท่านได้สร้างพระนางตราและพระท่าเรือเอาไว้ในช่วงปี พ.ศ.๒๔๙๗ - ๒๔๙๘ ในวาระงานทอดกฐินสร้างไว้สำหรับแจกคนมาทำบุญ. พ่อท่านคล้ายมาเป็นประธานในพิธี, มีหลวงพ่อบุญรอด วัดประดู่และเกจิสายเขาอ้อหลายรูปมาร่วมพุทธาภิเษกด้วย โดยหลวงพ่อชูเป็นผู้หามวลสารและผงวิเศษจากทั่วประเทศทั้งหมด ทำการพุทธาภิเษกในพระอุโบสถวัดมุมป้อม ๓ วัน ๓ คืน นอกจากนั้นพ่อท่านคล้ายได้ปลุกเสกน้ำมันไว้ให้จำนวน ๕ ตุ่ม และรูปถ่ายในพิธีพุทธาภิเษกนี้ได้สูญหายไปกับน้ำท่วม พระเครื่องที่สร้างนี้แจกได้เพียงบางส่วนและเหลือแจกเป็นจำนวนมาก เนื่องจากปีนั้นเกิดน้ำท่วมใหญ่ทำให้คณะกฐินจาก กทม. ที่นำโดยคุณล้อต็อกและคุณชูศรี มาร่วมงานเพียง ๓ คันรถบัส โดยแจ้งมาว่าจะมาร่วม ๑๐ คันรถบัสเป็นเหตุให้พระเครื่องครั้งนั้นเหลือแจก และในปี ๒๕๐๐ จึงได้นำพระเครื่องดังกล่าวไปฝังไว้รอบโบสถ์หลังเก่า

รายนามเกจิร่วมปลุกเสกมีดังนี้

พ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน, พ่อท่านคลิ้ง วัดถลุงทอง, จ.นครศรีธรรมราช, พ่อท่านแสง วัดคลองน้ำเจ็ด จ.ตรัง พ่อท่านมุม วัดนาสัก จ.ชุมพร, หลวงพ่อหมุน วัดเขาแดง จ.พัทลุง, หลวงพ่อรอด วัดประดู่ฯ จ.นครศรีธรรมราช, หลวงพ่อผอม วัดหญ้าปล้อง จ.นครศรีธรรมราช, หลวงพ่อชู วัดมุมป้อม จ.นครศรีธรรมราช, หลวงพ่อแก้ว วัดโคกโดน จ.พัทลุง, หลวงพ่อเล็ก วัดประดู่เรียง จ.พัทลุง, หลวงพ่อศรีเงิน วัดดอนศาลา จ.พัทลุง พระครูกาชาด วัดดอนศาลา จ.พัทลุง ฯลฯ

ตามประวัติศาสตร์เมืองนครศรีธรรมราชกล่าวว่า "วัดนางตรา" นี้ สร้างโดยพระนางเลือดขาว ผู้เป็นบุตรีของคหบดีย่านหมู่บ้านป่อล้อ (ปัจจุบันอยู่ใน ต.แม่เจ้าอยู่หัว อ.เชียรใหญ่) เป็นหญิงที่เพียบพร้อมด้วยลักษณะเบญจกัลยาณี คือ ใบหน้างาม เนื้องาม นมงาม นิ้วงาม และน่องงาม มีอุปนิสัยเยือกเย็น สุขุม มีเมตตา เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และยังมีจิตใจเป็นกุศล ชอบการทำบุญทำทาน ช่วยเหลือเกื้อกูลบุคคลต่างๆ อยู่เป็นเนืองนิจ ต่อมาได้เป็นพระมเหสีเอกของพระเจ้าศรีธรรมาโศกราช เจ้าแห่งราชอาณาจักรตามพรลิงค์ เล่ากันว่าที่มีพระนามว่า "พระนางเลือดขาว" เนื่องด้วยโลหิตที่ไหลจากดัชนีนางของพระนางเมื่อคราวไปช่วยงานบวชนาคครั้งยังไม่ได้เป็นพระมเหสีเอกนั้น แทนที่จะเป็นสีแดงกลับเป็นสีขาวอย่างน่าประหลาด

เมื่อทรงเป็นพระแม่เมือง พระมเหสีเอกของพระเจ้าศรีธรรมาโศกราช จนถึงกาลมัชฌิมวัย พระองค์ก็ยังไม่มีพระราชโอรสหรือพระราชธิดาเพื่อสืบสันตติวงศ์ จึงเข้าเฝ้าเพื่อกราบทูลลาออกจากตำแหน่ง และใช้ชีวิตในช่วงปัจฉิมวัยในการสร้างบุญกุศลอุทิศชีวิตให้พระบวรพุทธศาสนา โดยทำการบูรณปฏิสังขรณ์และสร้างวัดขึ้นมากมายทั่วเขต จ.นครศรีธรรมราช ส่วนใหญ่จะสร้างทับลงในบริเวณที่เป็นเทวาลัยเก่าของศาสนาพราหมณ์ เพราะในต้นยุคสมัยศรีวิชัยคนพื้นเมืองของอาณาจักรตามพรลิงค์ล้วนนับถือศาสนาพราหมณ์ อาทิ วัดแม่เจ้าอยู่หัว เป็นวัดแรก สร้างที่บ้านเกิดของพระนางใน อ.เชียรใหญ่ วัดเขาพระทอง อ.ชะอวด วัดถ้ำเขาแดง อ.ร่อนพิบูลย์ วัดสระโนราห์ อ.ทุ่งสง ฯลฯ รวมทั้ง "วัดพระนาง" ที่ อ.ท่าศาลา และในทุกๆ วัด ล้วนเคยขุดพบพระพิมพ์ทั้งเนื้อดิน ชิน ทอง เงิน และสัมฤทธิ์ เป็นพระเครื่องและพระบูชามากมาย เพื่อเป็นการสืบทอดพระพุทธศาสนาตามคติความเชื่อ ซึ่งนับเป็นกุศลอันยิ่งใหญ่ของพระนางเลือดขาว

สำหรับชื่อ วัดนางตรา มาจากที่วัดนี้อยู่ใกล้แม่น้ำท่าสูง ในฤดูฝนน้ำจะท่วมบริเวณวัด พระนางจึงสั่งให้สร้างทำนบกั้นน้ำหรือพนังกั้นน้ำเพื่อป้องกันน้ำท่วม ชาวบ้านจึงเรียกกันว่า วัดพะนังตรา หรือวัดนางตรา สืบมาถึงปัจจุบัน