!!!!วัดใจกันค่ะ 29บาทค่ะ!!!!เหรียญยืนถือไม้เท้า หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ วัดดอยแม่ปั๋ง จ.เชียงใหม่ ปี 2519 หลังตรา ภปร.ค่ะ

เหรียญยืนถือไม้เท้า หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ วัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว จ.เชียงใหม่ ปี 2519 หลังตรา ภปร. เนื้อทองแดงรมดำ สภาพสวยมาก หายากมาก รุ่นนี้ลงหนังสือรวมเล่มวัตถุมงคลท่านด้วย เหรียญนี้เป็นเหรียญพระเถราจารย์เหรียญแรกของประเทศไทย ที่ได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากพระองค์ท่านฯ โปรดให้พระปรมาภิไธยย่อ  ภปร.  ประทับหลังเหรียญ พร้อมมหาพิชัยมงกุฎ ยิ่งเน้นมากขึ้นกับข้อความว่า พระราชศรัทธา  ที่หลังเหรียญเช่นกัน  มีพระราชประสงค์สร้างแจก  ประชาชน ข้าราชการ พ่อค้า ดังนั้นนักนิยมพระเครื่องจึงไม่ควรพลาดเหรียญนี้ควรมีเก็บไว้ เป็นสิริมงคลแก่ครอบครัวและตัวเอง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงมีพระราชศรัทธาให้จัดสร้างเพื่อพระราชทานแก่ทหารและตำรวจชายแดน สร้างเป็นเนื้อทองแดงชนิดเดียว 99,999 เหรียญ หลวงปู่แหวน วัดดอยแม่ปั๋ง จ.เชียงใหม่ พระคุณเจ้า หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ แห่งวัดดอยแม่ปั๋ง อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่ เป็นพระอริยสงฆ์ที่เป็นที่เคารพสักการะอย่างสูงยิ่ง จากพุทธศาสนิกชนทุกเทศทุกวัย ทั้งในและ ต่างประเทศ แม้ หลวงปู่จะได้ลาขันธ์ไป ตั้งแต่คืนวันที่ 2 กรกฎาคม 2528 แต่ความทรงจำในกระแสเมตตา ปฎิปทาสัมมาปฎิบัติ จริยาวัตรที่งดงาม พร้อมกับธัมโมวาทอันล้ำค่า ของหลวงปู่ ก็ยังส่องสว่างอยู่กลางใจของพวกเราชาวพุทธทุกผู้ทุกนาม หลวงปู่แหวน จำพรรษา วัดป่าบ้านปง อ.แม่แตง และ วัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว จ.เชียงใหม่ สมัยที่ท่านพำนักที่วัดดอยแม่ปั๋ง มีสาธุชน ไปนมัสการท่านมากมายมหาศาล เป็นที่เคารพศรัทธาเลื่อมใสอย่างสูง มรณะภาพ วันที่ 2 ก.ค. 2528 ณ โรงพยาบาลมหาราช จังหวัดเชียงใหม่ สิริรวมอายุ 98 ปี ประวัติ หลวงปู่ แหวน สุจิณฺโณ หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ เดิมชื่อ ญาณ หรือ ยาน รามศิริ เกิดวันที่ 16 มกราคม พ.ศ.2430 จังหวัดเลย เมื่อหลวงปู่อายุประมาณ 5 ขวบ พอจำความได้บ้างว่า ก่อนที่มารดาจะเสียชีวิต ได้เรียกไปสั่งเสียว่า "ลูกเอ๋ย แม่ยินดีต่อลูก สมบัติใด ๆ ในโลกนี้ จะเป็นกี่ล้านกี่โกฏก็ตาม แม่ก็ไม่ยินดี และแม่จะยินดีมาก ถ้าลูกจะบวชให้แม่จนตายในผ้าเหลือง ไม่ต้องสึกออกมามีเมียนะลูกนะ" อนึ่ง ยายของหลวงปู่ได้ฝันว่า เห็นหลานชายไปนั่งไปนอนอยู่ในดงขมิ้นจนเนื้อตัวเหลืองอร่ามน่าชม จึงได้มาร้องขอให้บวชเช่นเดียวกัน ด้วยคำพูดของแม่ในครั้งนั้น เป็นเหมือนพรสวรรค์คอยเตือนสติอยู่ตลอดเวลา มันเป็นคำสั่งที่ก้องอยู่ในความทรงจำมิรู้เลือน จนในที่สุดท่านก็ได้บวชตามความประสงค์ของมารดาและใช้ชีวิตอยู่ในผ้าเหลืองจน ตลอดอายุขัย ท่านเคยอยู่บนดอยสูงกับชาวเขาเกือบทุกเผ่า อยู่ในป่าเขาภาคเหนือตอนบน เช่น เชียงราย เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน ลำปาง ส่วนภาคเหนือตอนล่าง เช่น แพร่ น่าน ตาก กำแพงเพชร อุตรดิตถ์ สุโขทัย พิษณุโลก ท่านเคยจาริกไปครั้งคราว จึงนับได้ว่า วัดดอยแม่ปั๋ง เป็นสถานที่ซึ่ง หลวงปู่อยู่จำพรรษามาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2505 จวบจนมรณภาพ หลวงปู่แหวน มีโรคประจำตัวคือ เป็นแผลเรื้อรังที่ก้นกบยาวประมาณ 1 ซม. มีอาการคัน ถ้าอักเสบก็จะเจ็บปวดมาก และอีกโรคหนึ่งคือ เป็นต้อกระจกนัยน์ตาด้านซ้าย เป็นต้อหินนัยน์ตาด้านขวา หมอได้เข้าไปรักษาเป็นครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2518 ซึ่งรักษาแล้วสุขภาพก็ยังแข็งแรงตามวัย แต่ต่อมาปี 2519 ร่างกายเริ่มซูบผอม อ่อนเพลีย ฉันอาหารได้น้อย ขาทั้ง 2 เป็นตะคริวบ่อย ต่อมา 2520 สุขภาพทรุด ค่อนข้างซูบเหนื่อยอ่อน เวียนศีรษะถึงกับเซล้มลง และประสบอุบัติเหตุขณะครองผ้าจีวรในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2522 ซึ่งเป็นวันที่ทางวัดจัดงานผูกพัทธสีมา ส่งผลให้เจ็บบั้นเอวและกระดูดสันหลัง ลุกไม่ได้ ต้องนอนอยู่กับที่ รักษาอยู่เดือนหนึ่ง ก็หายเป็นปกติ แต่เนื่องจากหลวงปู่อายุมากแล้ว จึงมีอาการอาพาธมาโดยตลอด คณะแพทย์ก็คอยให้การรักษาด้วยดีเช่นกัน จนกระทั่งใน วันอังคารที่ 2 กรกฏาคม พ.ศ. 2528 เวลา 21.53 น. การหายใจครั้งสุดท้ายก็มาถึง หลวงปู่ท่านได้ละร่างอันเป็นขันธวิบากไปด้วยอาการสงบ สิริรวมอายุได้ 98 ปี