พระสมเด็จ เนื้อผงกระดูกผี อาจารย์หนู วัดโพธิ์ กรุงเทพ สร้างปี พศ. ๒๔๘๕ (ถือเป็น1ในวัตถุอาถรรพ์ที่ถูกกล่าวขานกับการสร้างในวิชาสายเขมร) +บัตรท่าพระจันทร์2

พระผงกระดูกผี เป็นพระเครื่องที่สร้างจากมวลสารไม่เหมือนพระเครื่องทั่วไป พระเครื่องชนิดนี้เขาใช้ผงและขี้เถ้าของกระดูกผีของคนที่ตายไปแล้วมาสร้าง ฉะนั้นพระผงกระดูกผีจึงย่อมมีอิทธิฤทธิ์ที่แตกต่างไปจากพระเครื่องธรรมดาทั่วๆไปแน่ พระผงกระดูกผีที่ขึ้นชื่อและมีผู้คนรู้จักมากก็ไม่มีที่ไหนดังเกินพระผงกระดูกผีของ วัดโพธิ์ ท่าเตียน กรุงเท ผู้สร้างคือ พระอาจารย์หนู พื้นเพเดิมท่านเป็นชาวจ.สุรินทร์ เชื้อสายส่วย ท่านเป็นพระเกจิที่เชี่ยวชาญทางด้านไสยศาสตร์ของเขมรมาก ปกติทุกวันท่านจะไม่ค่อยออกไปจากกุฎิพบปะพูดคุยกับพระสงฆ์รูปอื่นๆแต่ท่านชอบเก็บตัวเงียบอยู่ภายในกุฏิ เพื่อทบทวนวิชาและปฏิบัติพิธีกรรมทางไสยศาสตร์แต่เพียงผู้เดียวตามลำพัง ภายในกุฏิของท่านจะเต็มไปด้วยโต๊ะบูชาและเครื่องเซ่นต่างๆตามพิธีกรรมของพวกเขมร บรรยากาศภายในกกุฏิของท่านดูเงียบสงบ วังเวงและดูน่ากลัว หากไม่มีความจำเป็นก็จะไม่มีใครอยากเข้าไปภายในกุฏิของท่าน แม้แต่เดินผ่านก็ไม่มีใครอยากเดินผ่านเข้าไปเพราะลือกันว่าพระอาจารย์หนูท่านเลี้ยงผีเอาไว้ แต่ก็มีชาวบ้านบ้างบางคนที่ว่าท่านมีวิชาดีจึงพากันไปขอให้ท่านทำวัตถุมงคลให้ มูลเหตุการสร้างพระผงกระดูกผีวัดโพธิ์ เนื่องจากเมื่อปีพศ.๒๔๘๔ ได้เกิดสงครามโลกครั้งที่ ๒ ขึ้นบวกกับสงครามอินโดจีนโดยเฉพาะสงครามโลกครั้งที่ ๒ ที่ไทยต้องเข้าร่วมกับฝ่ายอักษะ และทหารญี่ปุ่นได้เข้ามาตั้งฐานทัพในประเทศไทยหลายแห่ง ฝ่ายสัมพันธมิตรจึงได้ส่งเครื่องบินเข้ามาทิ้งระเบิดถล่มตามจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญในประเทสไทยหลายจุดเพื่อเป็นการตัดกำลังฝ่ายอักษะ โดยเฉพาะกรุงเทพสภาพทั่วไปของบ้านเมืองเต็มไปด้วยซากหักพังของการทิ้งระเบิด ประชาชนตกอยู่ในความหวาดกลัวและการสูญเสีย บรรดาพระเกจิอาจารย์ต่างๆจึงพากันสร้างวัตถุมงคลแจกจ่ายเพื่อเป็นการปลอบขวัญและเป็นขวัญกำลังใจแก่ทหารและประชาชนกันมาก พระเกจิบางท่านไม่เคยสร้างวัตถุมงคลแต่เมื่อสภาพบ้านเมืองเป็นเช่นนี้จึงไม่มีวิธีอะไรที่จะช่วยจึงต้องสร้างวัตถุมงคลออกแจกจ่ายเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจ พระอาจารย์หนูจากการที่ท่านเป็นพระที่ชอบเก็บตัวเงียบทำพิธีกรรมทางไสยศาสตร์ตามลำพัง ไม่ชอบยุ่งสุงสิงกับใครแม้แต่พระสงฆ์ด้วยกัน แต่เมื่อเกิดภาวะสงครามขึ้น ท่านจึงได้คิดสร้างวัตถุมงคลขึ้นมาเพื่อแจกจ่ายกับทหารและชาวบ้านเพื่อนำไปบูชาคุ้มครอง และนี่คือสาเหตุของการเกิด”พระผงกระดูกผี วัดโพธิ์”ที่ขึ้นชื่อด้านอิทธิฤทธิ์และปาฏิหารย์อย่างมากมาย เมื่อสิ้นสุดสงครามแล้วแต่เรื่องราวปาฏิหารย์ของพระเครื่องตระผมลนี้ยังเป็นที่เล่าขานกันอยู่เสมอ เพราะการที่ท่านมีเชื้อสาย”ส่วย”วิชาอาคมของท่านจึงเป็นไปในทางเขมรหรือขอมโบราณ ซึ่งพิธีกรรมจะหนักไปในทางลัทธิของศาสนาพราหมณ์และขอมโบราณ ท่านจึงสร้างพระเครื่องที่ยึดเอาคติพิธีกรรมมาจากสายนี้ พระเครื่องของท่านแทนที่จะสร้างจากผงวิเศษหรือโลหะแบบพระทั่วไป ท่านกลับสร้างด้วยวัตถุอาถรรพ์จำพวกผงกระดูกผี โดยท่านได้เอาผงกระดูกผีที่เก็บรวบรวมมาได้ ๗ ป่าช้า นอกจากผงผี ๗ ป่าช้าแล้วยังมีมวลสารอีกชนิดที่คอยสร้างเรื่องราวด้านปาฏิหารย์อัศจรรย(รอ-หัน)ให้กับพระรุ่นนี้อย่างมากมายนั่นคือ”ว่านโพง” ว่านโพงนี้ชาวบ้านแถบคุณสาน(พิมพ์ตรงๆไม่ได้ครับเดี๋ยวไม่ผ่าน)เรียกกันว่า “ว่านกระสือ”หรือ”ว่านผีปอบ” ซึ่งขึ้นตามป่าทึบแถวภาคคุณสาน ดดยเฉพาะชายแดนที่ติดกับเขมรจะพบบ่อย ว่านนี้คนสมัยก่อนเชื่อกันว่ามีวิญญาณร้ายสิงอยู่ ว่านชนิดนี้ชอบกินเลือดสดๆและเนื้อสัตว์ป่าเป็นอาหาร อาจารย์ไสยเวทย์ที่เป็นฆราวาสชอบนำว่านชนิดนี้มาเลี้ยงไว้เพื่อใช้ให้ทำงานต่างๆให้โดยเฉพาะการสั่งให้ไปทำร้ายคู่อริหรือฝ่ายตรงข้าม ผู้ที่จะเลี้ยงว่านชนิดนี้ได้ต้องเป็นผู้ที่มีวิชาอาคมแกกล้าเข้าขั้นทีเดียวจึงจะสามารถสะกดเหล่าดวงวิญญาณร้ายที่สิงอยู่ในว่านให้อยู่ภายใต้คำสั่งได้ หากมิฉะนั้นดวงวิญญารณเหล่านั้นที่อยู่ในว่านโพงจะก็จะทำร้ายและกินผู้เลี้ยงเป็นอาหารแทน หากว่าไม่สามารถสะกดดวงวิญญาณเหล่านั้นได้ พระอาจารย์หนูท่านนำวัตถุอาถรรพ์เหล่านี้มาบดละเอียดคลุกเคล้าจนเป็นเนื้อเดียวกันแล้วนำมากดพิมพ์เป็นพระเครื่อง โดยก่อนนำมากดพิมพ์ท่านได้สะกดดวงวิญญาณเหล่านั้นแล้วซึ่งทุกขั้นตอนตั้งแต่การผสม การบดการตำและการกดพิมพ์ ทานได้กระทำแต่เพียงผู้เดียวเพราะจะต้องบริกรรมคาถาตลอดเวลาที่กระทำ เมื่อได้พระจำนวนหนึ่งแล้วลพ.หนูท่านได้นำไปปลุกเสกภายในกุฏิตามลำพังอีกรอบ เมื่อแรกที่นำออกแจกจ่ายไม่ค่อยมีคนอยากมารับเพราะหวาดกลัวในมวลสาร จะมีก็เฉพาะลูกศิษย์เท่านั้นที่กล้าไปรับก็พวกเด็กวัดกับชาวบ้านในระแวกวัดโพธิ์ ที่มารับๆกันเพราะเห็นว่าได้ฟรี ผ่านไปไม่นานนักพระชนิดนี้ได้ก่อปาฏิหารย์ด้านคุ้มครองอย่างแปลกประหลาดด้านคุ้มครองอันตรายขึ้นมาหลายครั้งจากการทิ้งระเบิด ผู้ทราบข่าวจึงแห่กันมาที่วัดเพื่อมาขอพระและคราวนี้มาโดยไม่หวาดกลัวเหมือนคราวก่อน เมื่อพระกระดูกผีมีไม่เพียงพอ พระอาจารย์หนูท่านจึงได้สร้างขึ้นมาอีกครั้งโดยได้รวบรวมมวลสารขึ้นมาอีกรอบ โดยเมื่อพอกดพิมพ์เสร็จก็ปลุกเสกกันเลยแล้วแจกจ่ายแก่ชาวบ้านทั้งที่พระยังหมาดๆแห้งไม่สนิท(แจกด่วน) เรื่องอิทธิปาฏิหารย์พระเครื่องกระดูกผีมีให้เล่ากันตลอดและมีความแปลกประหลาดด้านคุ้มครองอย่างมากมาย