พระพุทธรูปทรงเครื่องพระมหาจักรพรรดิ สร้างขึ้นสมัยอยุธยาตั้งแต่ราวปลายพุทธศตวรรษที่ 22 สร้างขึ้นตามคติเรื่อง “ชมพูบดีสูตร” หรือพระพุทธเจ้าทรงทรมานพระยาชมพูบดี ซึ่งกล่าวถึงสมัยหนึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จประทับสำราญพระอิริยาบถอยู่ ณ พระเวฬุวันวิหาร ครั้งนั้นพระเจ้าพิมพิสารพุทธอุบาสก ถูกพระยาชมพูบดีกษัตริย์ผู้ทรงอานุภาพเป็นที่ยำเกรงของกษัตริย์ทั้งหลายคุกคาม จึงไปเฝ้าพระพุทธเจ้าที่เวฬุวัน เพื่อขอถึงพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง พระพุทธองค์ทรงเล็งเห็นด้วยพระญาณว่าจะโปรดพระยาชมพูบดีได้ จึงทรงเนรมิตพระเวฬุวันประดุจเมืองสวรรค์ และทรงเนรมิตพระองค์เป็นพระเจ้าจักรพรรดิราช ทรงเครื่องราชาภรณ์ทุกประการ แล้วตรัสให้พระอินทร์เป็นทูตไปเชิญพระพระยาชมพูบดีมาเฝ้า พระยาชมพูบดีแพ้แก่ฤทธิ์พระอินทร์จึงยอมเข้าเฝ้ายังเวฬุวันวิหาร สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงทรมานพระยาชมพูบดีให้คลายจากความถือดีด้วยประการต่างๆ แล้ว ทรงบันดาลให้ทุกสิ่งกลับคืนสู่สภาพเดิมและทรงแสดงธรรมจนพระยาชมพูบดีสิ้นทิฐิมานะ ขอบรรพชาอุปสมบทเป็นพระสาวกในพระพุทธศาสนา
พระพุทธรูปทรงเครื่องพระมหาจักรพรรดิพระองค์นี้ เป็นพระพุทธรูปสมัยสมัยอยุธยาตอนปลาย ลักษณะพระพักตร์ค่อนข้างยาว พระขนงยกขึ้นสูง พระเนตรเหลือบต่ำ เปลือกพระเนตรหนา ตกแต่งด้วยแนวเส้นสลักเป็นเส้นคม ปลายพระเนตรยาว พระนาสิกเป็นสัน พระโอษฐ์บาง ทรงเครื่องราชาภรณ์เต็มที่ เรียกว่าทรงเครื่องใหญ่ สวมมงกุฎชัย กุณฑล กรองศอ สังวาล ทับทรวง พาหุรัด ปั้นเหน่ง และทองพระบาท ขอบจีวรตกแต่งแถวลายกระจัง ส่วนสบงประดับชายไหวและชายแครง ประทับนั่งขัดสมาธิราบแสดงปางมารวิชัย
เหลือเวลา
รายการปิดแล้ว!
