สมเด็จหลวงพ่อแดง วัดทุ่งคอก จ.สุพรรณบุรี เนื้อดินยุคต้น หลังยันต์ (ว.ท.ค.) หลวงพ่อแดง สงฺฆรกฺขิโต วัดทุ่งคอก จ.สุพรรณบุรี ท่านเป็นศิษย์ของหลวงพ่อโหน่ง วัดคลองมะดัน ตอนบวชมี หลวงพ่อโหน่ง เป็นพระกรรมวาจาจารย์ อยู่วัดคลองมะดันได้ ๔ พรรษา ต่อมาได้มารักษาการเป็นเจ้าอาวาสวัดทุ่งคอก และได้แต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสเมื่อ ปี ๒๔๗๖ วัตถุมงคลที่ท่านสร้างมีหลายอย่าง โดยเฉพาะพระเนื้อดินเผา มีหลายพิมพ์ สร้างในช่วงก่อนและหลัง ๒๕๐๐ เป็นจำนวนมาก พระเครื่องของหลวงพ่อแดงนั้น ประสบการณ์มีมากมายเป็นที่กล่าวขานกัน ว่ายอดเยี่ยมด้านหนังเหนียวคงกะพันชาตรี แคล้วคลาดปลอดภัยเป็นเลิศนัก ขนาดหลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ จ.นครปฐม ยังเดินธุดงค์ไปกับศิษย์ผู้พี่ คือ หลวงพ่อปา วัดประดู่ ตลิ่งชัน เพื่อไปศึกษาวิชาอาคมคงกะพันชาตรีกับหลวงพ่อแดงเลยทีเดียว สมเด็จของท่านประวัติการสร้างชัดเจน ไม่สับสน ปัจจุบันหายาก แต่ราคายังเบาๆ ยังเช่าหากันได้ ราคาถูกกว่าพระใหม่ๆหลายองค์ซะด้วยซ้ำ จัดเป็นของดีราคาถูก ไม่แพง แต่ แรงด้วยพุทธคุณ ยิ่งยุคต้นๆเนื้อดินแบบนี้ สภาพยังสวย มวลสารละเอียด เนื้อหามวลสารจัดจ้าน ผิวเดิมๆ แห้งๆ มีคราบความเก่าตามอายุไข ใช้มาบ้าง โดยรวมพระยังสมบูรณ์สวยงาม เก่า คมชัด
หลวงพ่อแดง (พระครูสุวรรณสาธุกิจ) สงฺฆรกฺขิโต วัดทุ่งคอก ท่านเป็น พระเกจิอาจารย์ที่โด่งดังมานานกว่า๖๐ ปี ท่านเป็นศิษย์เอกร่วมสำนักเดียวกับ หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ หลวงพ่อปาน วัดบางนมโค และหลวงพ่อผึ่ง วัดสว่างอารมณ์ นั้นก็คือ สำนักวัดคลองมะดันสำนักวัดคลองมะดัน เจ้าสำนักก็คือ หลวงพ่อโหน่ง พระอริยสงฆ์ผู้สำเร็จอรหันต์ มรณภาพไปแล้ว ศพไม่เน่าไม่เปื่อย อีกทั้งยังมรณภาพในลักษณะอิริยาบท ปางไสยยาสน์ ซึ่งในเมืองไทยมีเพียง ๒ องค์เท่านั้น คือ ท่านและหลวงพ่อเนียม วัดน้อย หลวงพ่อแดง ท่านได้สร้างพระเครื่อง เนื้อดิน สืบทอดตามเจตนารมณ์ของ หลวงพ่อโหน่ง ผู้ซึ่งเป็นอาจารย์ ของท่าน โดยการปลุกเสกด้วย เตโชกสิณ คือ ขณะเผาพระเนื้อดินท่านจะเดินวนเวียนปลุกเสกรอบเตาเผานั้น จนกว่าพระจะสุกได้ที่เป็นอันเสร็จพิธี เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๘๙ หลวงพ่อแดง วัดทุ่งคอก ได้สร้าง พระพิมพ์สมเด็จ เนื้อดินเผา จำนวนหนึ่งโดยท่านจัดหาดินในละแวกวัดนำมาบด และกรองเศษหินเศษกรวดด้วยตนเอง แล้วดำเนินการพิมพ์พระด้วยท่านกดพิมพ์เป็น ปฐมฤกษ์ หลังจากนั้นก็ให้พระเณรช่วยกันกดพิมพ์จนกระทั่งแล้วเสร็จ หลวงพ่อแดง ปลุกเสกด้วย เตโชกสิณ เฉกเช่นเดียวกับ หลวงพ่อโหน่ง วัดคลองมะดัน(อันพวัน) อาจารย์ของท่าน แล้วนำออกแจกให้ชาวบ้านนำไปสักการะบูชาติดตัว และนำส่วนที่เหลือบรรจุกรุเพื่อสืบต่อพระศาสนาให้อยู่คงสถาพร
